Οι Χαρταετοί Είναι Αρκετά Έξυπνοι Ευτυχώς

Θα μπορούσε να κρατήσει το ενδιαφέρον

και να πείθει το χέρι για χρόνια να τον ευ-ανεμίζει.

Θα μπορούσε να έμενε ψηλά στο στερέωμα και να βασιλεύει,

εξουσιάζοντας τις μάζες των άνω θρῳσκούντων,

να μαγεύει με μια έξυπνη ουρά τους χαμηλά ρεμβάζοντας,

σχηματίζοντας με νόημα σύμβολα καινούρια,

θα μπορούσε και να μίλαγε για την αμφισβήτηση της μετεώρισης

στους άλλους ρόμβους και στα έγχρωμα εξάγωνα

κάτω στο έδαφος και ψηλά,

πιο ψηλά από το τελευταίο γαλάζιο.



Μα προτίμησε να τη βγάζει ινκόγκνιτο,

κρυμμένος στις παρυφές των εφήμερων ονείρων,

των ονείρων που τάσσονται υπέρ της εθνικής εορτής,

των ονείρων που τάσσονται υπέρ της παρέλασης

των ονείρων που τάσσονται υπέρ της επανάληψης.



-οι Χαρταετοί είναι αρκετά έξυπνοι ευτυχώς-

και του κληροδότησαν την ευφυία ετούτη,

σε ένα σκοινί να δεθεί,

να γίνει επίπεδος,

ανάλαφρος να φαίνεται,

να μοιάζει καταδεκτικός

με τα χρώματα που ορίζει η εκάστοτε μόδα,

αμήχανα να χορεύει στον άνεμο

και ποτέ να μη ζητάει πτήσεις υπερβολικές.



Τις μέρες που στους ουρανούς πετάνε

τα παραφουσκωμένα μπαλόνια και τα επιθετικά πουλιά

ελαφρά το σώμα να πάλλεται

και ανεπαίσθητα να προσγειώνεται ξανά

πάντα λίγο μακρύτερα από τον Χειριστή,

πάντα δεμένος στο σκοινί που όλο τεντώνει.