Αν κάνεις ένα γρήγορο πέρασμα από όλες τις αναρτήσεις του μπλογκ θα δεις ότι είναι μοιρασμένο σε αγγλικά και ελληνικά κομμάτια από πεζογραφήματα, θεατρικά, επικά ποιήματα, μικρά ποιήματα, αποσπάσματα από βιβλία μου κλπ.
Με σιγουριά σου λέω ότι τα ελληνικά μου κομμάτια στοχεύουν σε ελληνικό αναγνωστικό κοινό και τα αγγλικά μου σε αγγλικό κοινό.
Τώρα, αν κάποιοι αναγνώστες μου Κύπριοι ή Έλληνες γνωρίζουν καλά αγγλικά (που συμβαίνει σε κάποις περιπτώσεις) είναι ευπρόσδεκτοι καιστα αγγλικά μου πονήματα. Το ίδιο συμβαίνει και στους αγγλόφωνους αναγνώστες μου. Δεν συγχύζω τις δύο σχολές γραφής και είμαι ο ίδιος διαφορετικός στο ύφος γραφής μου και στις απαιτήσεις της γλωσσικής, λογοτεχνικής και πολιτικής κουλτούρας της κάθε μιας από τις δύο γλώσσες.
Οι culturally aware συγγραφείς (αυτό δεν μου αρέσει να το λέω στα ελληνικά) πιστεύω είναι οι μόνοι που έχουν το "δικαίωμα" να γράφουν σε δεύτερες ή τρίτες γλώσσες. Γιατί οι υπόλοιποι γράφουν στη μητρική τους για να τους βγει καλό και μετά το μεταφράζουν για να κάνουν... "διεθνή καριέρα" και γράφουν μικροκοσμικές ισχνογραφίες.
Αυτό δεν θα το πάθω. Λόγω επίγνωσης.
Κι αν ποτέ μεταφραστεί κάποιο έργο μου είτε από ελληνικά σε αγγλικά είτε αντίστροφα, θα γίνει υπό την επίβλεψή μου, αν δεν το κάνω ο ίδιος.
Γιατί πίστεψε με, οι μεταφράσεις αδικούν τουλάχιστον τους μισούς από τους συμβολισμούς ή το λεκτικό χιούμορ του συγγραφέα. Κι αυτό υπονομεύει το έργο.
Δεν πιστεύω στην παγκοσμιοποίηση αλλά στη διεθνοποίηση μιας κουλτούρας. Γι' αυτό έχω καθήκον μου να είμαι πολύ...πάρα πολύ προσεκτικός!
Σε ευχαριστώ αν με διάβασες προσεκτικά.
