Και βεβαίως φίλοι μου, ως συνέχεια του προηγούμενου μου άρθρου, τονίζω ότι ποτέ δεν δεν έβγαλα τον εαυτό μου έξω! Πάνω από όλα κάνω αυτοκριτική για τις φορές που κάνω κι εγώ αστεϊσμούς και εκφράζω εδώ πράγματα με τους φίλους και την οικογένειά μου που θα ήταν πιο ανθρώπινα αν λεχθούν από το στόμα μου και συνοδευμένα από τη μυρωδιά μου εκείνης της στιγμής είτε κρεμμύδι είχα φάει είτε μυρίζω άρωμα! Όπως το 'καλημέρα αγάπη μου' με ένα γλυκό χασμουρητό! Εδώ στο διαδίκτυο οι βλέψεις μου είναι στην κυριολεξία ψυχ - αγωγικές και εκπαιδευτικές και όχι διασκεδαστικές και δεν έχω ελεύθερο χρόνο να τον σπαταλώ άπρακτος, καθισμένος άσκοπα σε άσκοπες συζητήσεις.
Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ, μόλις τώρα ήρθα σπίτι από την προπόνηση, άνοιξα για να γράψω αυτό το άρθρο ως απάντηση σε μια φίλη σε σχετική συζήτηση που είχαμε και αφού νοιώσω ικανοποιημένος με την απάντησή μου, θα κλείσω το fb, θα πάω να διορθώσω ακόμη μερικές σελίδες από το βιβλίο μου και θα κοιμηθώ. Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι ως συγγραφέας χρειάζομαι την πλατφόρμα του ίντερνετ για να διαφημίζω τη γραφή μου. Ταυτόχρονα, όμως, επειδή έχω τη 'φύση' του εκπαιδευτή, έχω την εσωτερική ανάγκη να λέω το λόγο που λίγοι ακούνε έξω από τα δόντια. Δεν είναι ανάγκη να είναι Λόγος Θεού. Δεν αισθάνομαι ανώτερος από εσένα ή από τον οποιοδήποτε. Ούτε είμαι. Απλά ψάχνω συνεχώς την πραγματική αλήθεια και την αλήθεια πίσω από το δεύτερο επίπεδο επιμάσκευσης όπως ανέφερα στο πρώτο μισό του άρθρου, δηλαδή το δεύτερο άβαταρ, το ψηφιακό χέρι του μυαλού, που έχει αρχίσει να διαστρεβλώνει τον άνθρωπο.
Να το σκεφτούμε διαφορετικά. Αν δεν είμαι εδώ και γίνω 'ούτοπος' και αποκλεισμένος από τα κοινά, πώς θα πω αυτά που πιστεύω για το διαδίκτυο, στην προσπάθειά μου να πετύχω τον ελάχιστο διαφωτισμό; Να τα γράψω σε εφημερίδα; Αφού οι νέοι αλλά και πολλοί μεγάλοι πια δεν διαβάζουν τίποτα σχεδόν σε χαρτί, όλα τα βλέπουν σε οθόνη! Γι αυτό θα είμαι πάντα εδώ για να θυμίζω την αντίθετη πλευρά, την απέναντη όχθη της λίμνης, την πραγματική αλήθεια, την ανάγκη για ύπαρξη ισορροπίας και αυτοελέγχου. Ναι, πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να είμαι εδώ για να κρίνω με αγάπη τους φίλους μου και τον εαυτό μου αυστηρότητα και να ισορροπώ, ισορροπόντας μαζί μου όσους περισσότερους μπορώ. Έτσι κι αλλιώς αυτούς (τους πολλούς) που δεν θα μπορέσω να ισορροπήσω, δεν έπρεπε από την αρχή να προσπαθήσω, γιατί και θα έχω αντίθετα αποτελέσματα, και θα πεισμώσω ανθρώπους απέναντι στο πρόσωπό μου.
Κι όμως, έτσι την είδα. Από μωρό ήμουνα έτσι. Αν την δούνε κι άλλοι έτσι ίσως αυτοί που ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ να δούνε κάτι. Από εκεί και πέρα όμως δεν θέλω να ζω τη ζωή μου από εδώ (από τα σχόλια και από το διαδίκτυο γενικά) και ούτε θέλω να μου λένε οι φίλοι μου 'καλημέρα' από εδώ ούτε 'καληνύκτα ' ούτε και τον πόνο τους ούτε τη χαρά τους. Στο διαδίκτυο θέλω μόνο να ενημερώνομαι από έγκυρες πηγές για τα δρώμενα στον κόσμο, να διαβάζω παλιά σημαντικά άρθρα ή για νέες ανακαλύψεις ή εφευρέσεις, να έχω επαγγελματικές συνδιαλλαγές, να ψωνίζω, να συζητώ με αυτούς που το επιζητούν περί φιλοσοφικών, φιλολογικών, γλωσσολογικών και κοινού ενδιαφέροντος κοινωνικών θεμάτων. Τόσα πράγματα θέλουν ώρες και μέρες. Πώς να αναλώνομαι και με τα μικροκοσμικά; Γι αυτό λέγονται έτσι αυτά, γιατί βιώνονται στο μικρόκοσμο του καθενός, η λέξη δεν είναι καθόλου υποτιμιτική. Τα καθημερινά ή συναισθηματικά θέλω να τα συζητώ στην καθημερινή ζωή με τους δικούς μου ανθρώπους στο μικρόκοσμό μου. Επαναλαμβάνω, διαφωνώ με όλες τις προσωπικές συνδιαλλαγές μέσω διαδικτύου (έκφραση οποιουδήποτε συναισθήματος σε κοινή θέα, ούτε καν σε προσωπικά μηνύματα, γνωριμίες, χαιρετισμοί, διάλογοι τύπου chat, κλπ). Κι αν γίνονται, ας γίνονται με ποσοστό, ας πούμε, ένα προς δέκα! Δηλαδή, πες πρώτα εννιά βράδια 'καληνύκτα' σε ένα φίλο με τηλέφωνο ή πρόσωπο με πρόσωπο΄(προσοχή στις αποστάσεις) και μετά καμιά φορά στο διαδίκτυο αν τύχει. Το αντίθετο θα σας κάνει, λυπάμαι γι' αυτό, διαδικτυακούς φίλους!
Αυτό είναι για μένα ισορροπία χρήσης του διαδικτύου και αυτοέλεγχος όπως πιο πάνω τον ανέφερα. Γι αυτό τηλεφωνώ συχνά στους φίλους μου και στα αδέλφια μου. Αλλιώς θα ήμουν ένας άλλος HOMO DIGITALIS και ούτε καν ERECTUS!!!
Πιστεύω όμως ότι κάποιος για να έχει τέτοιου είδους έλεγχο στο ίντερνετ πρέπει να τον έχει και στη ζωή του.
Παρεπιπτόντως, η δουλειά μου αυτή είναι, γι αυτό και είμαι τόσο επίμονος στην άποψή μου. Δεν είναι λόγω ψώνιου όπως ίσως πιστεύει κάποιος που διαβάζει αυτό το άρθρο. Δουλειά μου είναι να διδάσκω σε μωρά πειθαρχία, ισορροπία και αυτογνωσία, έξω από την αγγλική γλώσσα, που εκείνο είναι το εύκολο μέρος. Αυτά που ακούς εδώ τα ακούνε και τα μωρά μέσα από το μάθημα με απλουστευμένο τρόπο. Και πίστεψέ με, στα μωρά αρέσει να ακούνε ότι μπορεί να υπάρχει προστασία, αγάπη και ισορροπία στον κόσμο και ότι αυτά μπορούν να φτιάξουν τον κόσμο έτσι. Τους δίνει ελπίδα.
Και σκέφτομαι. Σε εμάς γιατί δεν αρέσει να ακούμε αυτό το εναλλακτικό μήνυμα; Εϊναι η μεγαλομανία να έχουμε εκατοντάδες 'φίλους'; Να διαβάσουν τις βλακείες που γράφουμε πολλοί ταυτόχρονα; Να γελάσουν δεκάδες με το αστείο μας και δεν μας αρκεί πια ο ένας φίλος μας να το 'πιάσει' και ο άλλος όχι; Τι χάσαμε στην πορεία, αλήθεια; Και γιατί στα αυτιά σας ακούγομαι ουτοπιστής ή ψεύτικος και ξεκινάτε με αμφιβολία να με διαβάζετε και με καχυποψία; Τι άλλο είδατε από μένα τόσα χρόνια; Που έπεσα σε αντίφαση με αυτά που λέω; Ποια φλέβα με αναβράζουσα λάβα κτύπησα στο υποσυνείδητό σας; Αναρωτιέμαι...
Για να καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ, μόλις τώρα ήρθα σπίτι από την προπόνηση, άνοιξα για να γράψω αυτό το άρθρο ως απάντηση σε μια φίλη σε σχετική συζήτηση που είχαμε και αφού νοιώσω ικανοποιημένος με την απάντησή μου, θα κλείσω το fb, θα πάω να διορθώσω ακόμη μερικές σελίδες από το βιβλίο μου και θα κοιμηθώ. Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι ως συγγραφέας χρειάζομαι την πλατφόρμα του ίντερνετ για να διαφημίζω τη γραφή μου. Ταυτόχρονα, όμως, επειδή έχω τη 'φύση' του εκπαιδευτή, έχω την εσωτερική ανάγκη να λέω το λόγο που λίγοι ακούνε έξω από τα δόντια. Δεν είναι ανάγκη να είναι Λόγος Θεού. Δεν αισθάνομαι ανώτερος από εσένα ή από τον οποιοδήποτε. Ούτε είμαι. Απλά ψάχνω συνεχώς την πραγματική αλήθεια και την αλήθεια πίσω από το δεύτερο επίπεδο επιμάσκευσης όπως ανέφερα στο πρώτο μισό του άρθρου, δηλαδή το δεύτερο άβαταρ, το ψηφιακό χέρι του μυαλού, που έχει αρχίσει να διαστρεβλώνει τον άνθρωπο.
Να το σκεφτούμε διαφορετικά. Αν δεν είμαι εδώ και γίνω 'ούτοπος' και αποκλεισμένος από τα κοινά, πώς θα πω αυτά που πιστεύω για το διαδίκτυο, στην προσπάθειά μου να πετύχω τον ελάχιστο διαφωτισμό; Να τα γράψω σε εφημερίδα; Αφού οι νέοι αλλά και πολλοί μεγάλοι πια δεν διαβάζουν τίποτα σχεδόν σε χαρτί, όλα τα βλέπουν σε οθόνη! Γι αυτό θα είμαι πάντα εδώ για να θυμίζω την αντίθετη πλευρά, την απέναντη όχθη της λίμνης, την πραγματική αλήθεια, την ανάγκη για ύπαρξη ισορροπίας και αυτοελέγχου. Ναι, πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να είμαι εδώ για να κρίνω με αγάπη τους φίλους μου και τον εαυτό μου αυστηρότητα και να ισορροπώ, ισορροπόντας μαζί μου όσους περισσότερους μπορώ. Έτσι κι αλλιώς αυτούς (τους πολλούς) που δεν θα μπορέσω να ισορροπήσω, δεν έπρεπε από την αρχή να προσπαθήσω, γιατί και θα έχω αντίθετα αποτελέσματα, και θα πεισμώσω ανθρώπους απέναντι στο πρόσωπό μου.
Κι όμως, έτσι την είδα. Από μωρό ήμουνα έτσι. Αν την δούνε κι άλλοι έτσι ίσως αυτοί που ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ να δούνε κάτι. Από εκεί και πέρα όμως δεν θέλω να ζω τη ζωή μου από εδώ (από τα σχόλια και από το διαδίκτυο γενικά) και ούτε θέλω να μου λένε οι φίλοι μου 'καλημέρα' από εδώ ούτε 'καληνύκτα ' ούτε και τον πόνο τους ούτε τη χαρά τους. Στο διαδίκτυο θέλω μόνο να ενημερώνομαι από έγκυρες πηγές για τα δρώμενα στον κόσμο, να διαβάζω παλιά σημαντικά άρθρα ή για νέες ανακαλύψεις ή εφευρέσεις, να έχω επαγγελματικές συνδιαλλαγές, να ψωνίζω, να συζητώ με αυτούς που το επιζητούν περί φιλοσοφικών, φιλολογικών, γλωσσολογικών και κοινού ενδιαφέροντος κοινωνικών θεμάτων. Τόσα πράγματα θέλουν ώρες και μέρες. Πώς να αναλώνομαι και με τα μικροκοσμικά; Γι αυτό λέγονται έτσι αυτά, γιατί βιώνονται στο μικρόκοσμο του καθενός, η λέξη δεν είναι καθόλου υποτιμιτική. Τα καθημερινά ή συναισθηματικά θέλω να τα συζητώ στην καθημερινή ζωή με τους δικούς μου ανθρώπους στο μικρόκοσμό μου. Επαναλαμβάνω, διαφωνώ με όλες τις προσωπικές συνδιαλλαγές μέσω διαδικτύου (έκφραση οποιουδήποτε συναισθήματος σε κοινή θέα, ούτε καν σε προσωπικά μηνύματα, γνωριμίες, χαιρετισμοί, διάλογοι τύπου chat, κλπ). Κι αν γίνονται, ας γίνονται με ποσοστό, ας πούμε, ένα προς δέκα! Δηλαδή, πες πρώτα εννιά βράδια 'καληνύκτα' σε ένα φίλο με τηλέφωνο ή πρόσωπο με πρόσωπο΄(προσοχή στις αποστάσεις) και μετά καμιά φορά στο διαδίκτυο αν τύχει. Το αντίθετο θα σας κάνει, λυπάμαι γι' αυτό, διαδικτυακούς φίλους!
Αυτό είναι για μένα ισορροπία χρήσης του διαδικτύου και αυτοέλεγχος όπως πιο πάνω τον ανέφερα. Γι αυτό τηλεφωνώ συχνά στους φίλους μου και στα αδέλφια μου. Αλλιώς θα ήμουν ένας άλλος HOMO DIGITALIS και ούτε καν ERECTUS!!!
Πιστεύω όμως ότι κάποιος για να έχει τέτοιου είδους έλεγχο στο ίντερνετ πρέπει να τον έχει και στη ζωή του.
Παρεπιπτόντως, η δουλειά μου αυτή είναι, γι αυτό και είμαι τόσο επίμονος στην άποψή μου. Δεν είναι λόγω ψώνιου όπως ίσως πιστεύει κάποιος που διαβάζει αυτό το άρθρο. Δουλειά μου είναι να διδάσκω σε μωρά πειθαρχία, ισορροπία και αυτογνωσία, έξω από την αγγλική γλώσσα, που εκείνο είναι το εύκολο μέρος. Αυτά που ακούς εδώ τα ακούνε και τα μωρά μέσα από το μάθημα με απλουστευμένο τρόπο. Και πίστεψέ με, στα μωρά αρέσει να ακούνε ότι μπορεί να υπάρχει προστασία, αγάπη και ισορροπία στον κόσμο και ότι αυτά μπορούν να φτιάξουν τον κόσμο έτσι. Τους δίνει ελπίδα.
Και σκέφτομαι. Σε εμάς γιατί δεν αρέσει να ακούμε αυτό το εναλλακτικό μήνυμα; Εϊναι η μεγαλομανία να έχουμε εκατοντάδες 'φίλους'; Να διαβάσουν τις βλακείες που γράφουμε πολλοί ταυτόχρονα; Να γελάσουν δεκάδες με το αστείο μας και δεν μας αρκεί πια ο ένας φίλος μας να το 'πιάσει' και ο άλλος όχι; Τι χάσαμε στην πορεία, αλήθεια; Και γιατί στα αυτιά σας ακούγομαι ουτοπιστής ή ψεύτικος και ξεκινάτε με αμφιβολία να με διαβάζετε και με καχυποψία; Τι άλλο είδατε από μένα τόσα χρόνια; Που έπεσα σε αντίφαση με αυτά που λέω; Ποια φλέβα με αναβράζουσα λάβα κτύπησα στο υποσυνείδητό σας; Αναρωτιέμαι...
