Καταδικασμένα στην αεικινησία τα όργανα ρυθμίσεων
με απόφαση κοινή
σαν νόμος απαράβατος.
Το μέτρο ευλύγιστο, καλοζωγραφισμένο
σε ένα χέρι ζαρωμένο
τις καμπύλες απειλεί
των ερπόντων κατοίκων της Χαρ.
Η ζυγαριά κρατάει πρακτικά
στο κέντρο μιας παρέας φιλοσόφων
σαν η κλεψύδρα στο αιδοίο κρυμμένη μιας χίμαιρας
συγκρατεί έναν επελαύνοντα στρατό μελανών γονιδίων
και το μοιρογνωμόνιο ανέμελο
χαράζει εναλλακτικές πορείες
ανάμεσα στα πλαστικά αθύρματα ενός θλιμμένου θεού.
Παγιδευμένα στα υπόγεια της πόλης
τα εργαλεία των κανονιστικών μετρήσεων
σε ένα ατέρμονο κυνήγι
για την ανάδειξη του δυνατότερου.
[δεν έπρεπε να αθωωθεί η νεαρά με τα ναρκωτικά, κι εγώ; - με τόσα πρόστιμα γι' ασήμαντες παραβάσεις, εγώ;]
εντεταλμένα φερέφωνα του σκοτεινού παλμού της γης
να σαγηνεύουν το επιστητό
και να εμπαίζουν την αλήθεια
για να είναι η σύγκριση αυτοσκοπός
και ο φθόνος αμβροσία,
μια μυρωδιά μεθυστική
χαρμόσυνη γιορτή στην πόλη
ήτανε πάντα η εξύμνηση του κακοραμμένου εγώ
Με τα όργανα να πάλλονται έντονα
με τις οθόνες τις ψηφιακές χαφιέδες αδηφάγους
της Χαρ οι κάτοικοι
τα τελευταία χρόνια -ευκτέον- γονυπετείς
να ψηλαφίζουν με συγκίνηση
τα χαμηλά συρτάρια
που δεν εφτάνανε παλιά
[πώς μπόρεσε, τι φίλος ήταν, έτσι κρυφά να κυνηγήσει τ' όνειρο κι εγώ να μην πετύχω;]
αγκυλωμένες τραμπάλες αργές
παρκούρ να κάνει η Ισορροπία παρακινδυνευμένο
σε κτίρια ασύμμετρα και μισοβυθισμένα
και ένα άλογο να χλιμιντρίζει
χρόνια νεκρό στη θηλιά του μόνου καθήμενου Δήμιου,
να ταλαντεύεται σαν Γιουγκιανό εκκρεμές,
με τις οπλές φλεγόμενες
να χαράζει την τύχη
στα μέτωπα των ικετών
με τα καπούλια να σπρώχνει στον Ταΰγετο
των λογικών τα παιδιά
[πατέρα, πατέρα, ποιος μας σύγκρινε τότε πατέρα, όμοιοι δεν ήμασταν ποτέ]
κι ένα αεροπλάνο,
ένα τεράστιο σκάφος μαινόμενο,
με πόδια και χέρια στο έδαφος βαριά
καλπάζει από τ' αεροδρόμιο
τη Χαρ να ισοπεδώσει
πριν ο πρώτος της Σύγκρισης πρωταθλητής
-ορθοστατήσει-
No comments:
Post a Comment