Ο Κρυφός Δικτάτωρ

 

Ένα πρέπει λιγότερο
κάθε φορά
θα μπορούσε
ανεπαίσθητα
τη ζωή μου ν' αλλάξει.

Έξι γράμματα με παρήχηση ισχυρή
σε απρόσωπη κλίση,
δύο πι, δύο έψιλον
το ένα εκ των οποίων
πετυχημένα κρύβεται
στο σφριγηλό δωμάτιο
του παραμορφωμένου εἶ.
Πάντα ονειρευόμουνα
μια αποσυναρμολόγηση όπλου
που στον ιδιοκτήτη του
δεν θα επιστραφεί.

είσαι - δεν είσαι
να μην είσαι - να είσαι

Ακούω την παράκρουση του -εις-
φαντάζομαι τις έννοιες
να κροταλίζουν σαν μαστίγια
έτοιμος να ξυπνήσω
από ένα έντονο βράδυ
κι έρχεται στο μυαλό μου η μορφή
ενός παρασημοφορεμένου Δικτάτορα.
Δεν έχει όνομα,
δεν έχει πρόσωπο αληθινό
μα νομίζω τον έχω δει τόσες φορές,
που δεν ξέρω η μνήμη μου αν με κοροϊδεύει
ή αν αληθινά τη ζωή μου έχει καθορίσει.

Κάποτε στέκεται μέσα στο σπίτι
πάντα στο δωμάτιο που δεν είναι κανείς
κάποτε με αγγίζει ελαφρά
στο στενό πεζοδρόμιο
άγνωστος περαστικός
κάποτε στη δουλειά τηλεφωνεί.

Έχει ένα πρόσωπο περίεργο,
με τα μάτια όλων των ονειροπόλων
που τη ζωή μου έχουν οραματιστεί
μοιάζει να έχει το στόμα
όλων των καλοθελητών
που με έχουν συμβουλεύσει ποτέ.
Μια φιγούρα στο βάθος ισχνή
με τα μάγουλα που κοκκίνισαν
το δέρμα που ρίγησε
(όχι για καλό απαραίτητα)
τα φρύδια που σηκώθηκαν για μένα.
Με τα δάκτυλα που έδειξαν
με τον ήχο της στηθάγχης
που για μένα ανησυχεί
μην και γευτώ ελευθερία αμαρτωλή.

Ένα σιωπηλό μανιφέστο
γραμμένο για μένα
γι' αυτό που είμαι
γι’ αυτό που δεν είμαι
για το Π που δεν έκτισα
για το Ε που δεν προσκύνησα
για το Ει που απώλεσα
προτιμώντας τον εγκλεισμό
στον πραγματικό εαυτό
παρά στον παράδεισο
που έκτισε για μένα
ο κρυφός Δικτάτωρ
με τόσα δό(γ)ματα ισχυρά
να κατοικήσω
και να με κατοικήσουν.

Μα δε λυπάμαι
και δε θυμώνω
στην περίφραχτη Στοά σαν συλλογίζομαι
πόσο αβίαστα δεχτήκαμε
αυτή τη στρυφνή απόφυση
που πάντα συνοδεύει ένα -να-
ως ουσιαστικό πληθυντικού ουδέτερο
κι ούτε φοβάμαι
το πρόσωπο αυτό
και τα επιβλητικά παράσημα.
Μόνο απορώ.
Και θα απορώ μέχρις ότου
εναποθέσω την τελευταία ανάσα:
ο ίδιος αν έχει καταλάβει
το ρήμα που κρατάει
οπλισμένο
σαν περίστροφο στο χέρι
πόσο έντονα, πόσο συνέχεια
με απειλεί,
το καθαρό -ρο-
(πολύ φοβάμαι)
η σκανδάλη.