ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΒΕΛΟΥΔΟ

είμαι ασήμαντο πιόνι

έχω απέραντη μνήμη

έχω κατασκευής βίωμα

τον ιμάντα θυμάμαι

να κυλάω με άλλα

χωρίς μαγνήτη όμοια,

για λίγο ελεύθερα

ωσότου η μηχανή επικόλλησης

μπροστά μας αρχίσει να ηχεί

και οι ρομποτικοί βραχίονες

με τάξη στηθούνε

πιστοί στην απλή οδηγία.



(Την εισδοχή του θυμάμαι

στην προκατασκευασμένη μου βάση

κόλλα μέσα μου βαθιά να μείνει για πάντα εκεί

κόλλα σε πράσινο βελούδο να κρυφτεί η ντροπή

ταυτότητά μου η ακούσια έλξη στη χθόνια πόλη

των συμμετρικών τετραγώνων).



είμαι ασήμαντο πιόνι

είμαι απλό στη μορφή

θυμάμαι τη μέρα εκείνη στο καλούπι

ήμουν καλά ως λειωμένο υλικό στη μεγάλη λεκάνη

τώρα μου δίνουνε κίνηση όταν έρθει η σειρά μου

ήμουν καλά πριν υπάρξω

τώρα έχω δική μου ομάδα

και δεν αλλού δεν θα ταιριάξω

όσο κι αν θέλω να τρέξω

μακριά απ’ όλα αυτά.



είμαι ασήμαντο πιόνι

«με τον μαγνήτη θα κρατάει καλά»

θυμάμαι αμυδρά τη φωνή του,

στεκόταν στο πλάι του ιμάντα

καλά χωμένος στη λευκή του στολή

η μάσκα τού έκρυβε τη μούρη

(δεν ήθελε να ξέρω)

τη βλέπω μπροστά μου τώρα κάθε φορά

στους παίχτες που με κινούν

στα δάκτυλα που μ’ αρπάζουν

νιώθω τα γάντια του

την άχνα του αισθάνομαι

στα πρόσωπα που κοντεύουν να δουν το τετράγωνο

για μένα να αποφασίσουν.



είμαι ασήμαντο πιόνι

έχω χρώμα και θέση

δεν έχω τίποτα άλλο

λένε πως έχω σκοπό

να προχωράω μπροστά

να φτάσω στο τέρμα

να γίνω ηγέτης

για όσο εκτελώ

την απλή διαταγή

μα έχω μνήμη του τέλους

στο τέλος είναι πάντα ένα κουτί

με ανάγλυφο τέλμα στο σχήμα μου

εκεί καταλήγω μετά από κάθε μεγάλο παιχνίδι

εκεί ξαπλώνω στο απέραντο βελούδο

εκεί και τα μεγαλύτερα κομμάτια

του παιχνιδιού αυτού

και τότε ο μαγνήτης που με κρατάει καθηλωμένο

είναι πια άχρηστος

στην πλάγιά μου στάση

όπως ασήμαντος είναι και στις ήττες μου τις καθημερινές

όλα είναι ασήμαντα

τότε που τα φώτα σβήνουν

και του κουτιού το κάλυμμα κλείνει.



Λένε πως στα καλά κουτιά

υπάρχουν αναδιπλούμενες ασφάλειες

που έξυπνα σφραγίζουν προς τα μέσα.

Και έχω ακούσει επίσης σε συζητήσεις κερκίδας

αν και δεν το πιστεύω

για κάτι πουγκιά φύλαξης,

πόσο τυχερά τα πιόνια εκείνα,

μεταξύ να κολλάνε οι μαγνήτες

στο βελούδο βελούδο.



(αν ποτέ σπάσω

και το βινίλιο κολλήσει στραβά,

και εκεί καταλήξω,

θα είναι

μια αλλαγή

σημαντική).