Η ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ

 

(Έπειτα βρέθηκε στη φωλιά

ψηλά στο δέντρο της αυλής τους

κάτω η πόρτα ορθάνοικτη.

Κούρνιασε το ζεστό κορμί του

ανάμεσα στα γαλαζοπράσινα αυγά

και έκλεισε τα μάτια.

Άκουγε το φτερούγισμα της κοτσυφομάνας

που τρομαγμένη

ολοένα καταβυθιζόταν κι έφευγε)

Όταν αυτό το πρώτο σπίτι ρίξετε

γυμνά και άφτερα στον κόσμο βγείτε

και δείτε ψηλά στον ουρανό

ένα άπιαστο όνειρο να σιγολαμπυρίζει

κι όταν απ’ τον στεγνό λαιμό σας

ο ήχος γεννηθεί αγίνωτος

τις δέκα εκείνες πρώτες μέρες

που θα φυτεύει στο στόμα σας σκουλήκια η μάνα

και αφοδεύματα νωπά θα στεριώνουν τη φωλιά σας

θα έχετε ζήσει όπως την ξέρω εγώ

κάθε μέρα τη ζωή μου.

 

(Τα αυγά παρέμεναν ακίνητα

κανένα δεν έτρεμε

κανένα δεν ετοιμαζόταν

επάνω ο μαυροκότσυφας

έδιωχνε τη μάνα και τα έντομα

και τον άκουγε)

 

Κι όταν τα πούπουλα γίνουν φτερά

κι οι άβολες αγκώνες σας φτερούγες

και κάτω κοιτάξετε το χώμα

και με τις συνδηλώσεις δεν τρομάξετε

κι όταν ανάμεσά σας δεν αλληλοφαγωθείτε

και ο καθένας πετάξει μακριά

ξανά μην ιδωθείτε

και δεν χρειαστεί να χαραμίσετε τα χρόνια σας

να μάθετε να φτιάχνετε φωλιά (ευλογημένοι να ’στε)

θα έχετε ζήσει

όπως θα ήθελα να ζήσω εγώ

με μια πόρτα ορθάνοικτη

ευλύγιστα κι ανάλαφρα οστά

μεγάλο άλμα

και τέσσερα πόδια στιβαρά.

 

(το πρώτο ράγισμα

του χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο

και κοίταξε κάτω το χώμα: πράσινο, νωπό).