Νέες Οδηγίες #404 Λάρα

Στο τελευταίο σφυροδρέπανο της νήσου
μανιασμένα τα κύματα όπως ραπίζουν
δεξιά κι αριστερά στόματα ανοίγουν
για ένα τεράστιο, βουβό ουρλιαχτό
σαν το πνιγμένο κλάμα της γέννας
που ως ύμνος
(δίχως το ενοχλητικό φως
ενός επίμονου προβολέα)
θα ανυψώνεται αιώνια.
Κι από τα στόματα
- τι ευλογία -
χιλιάδες μαύρες αφροδίτες
θα επιστρέφουν τη χάρη

γυρνώντας τη ράχη στη βαθιά φωλιά,

γοργά ελαύνοντας προς το χέρι του βυθού
εκεί που η πρώτη ανεδύθη
όταν λουσμένη στο αθάνατο γαλάζιο
πανώρια πάτησε πόδι στην ιερή άμμο.