περιπλανιέται σε μια οκτάδα ελάσσονα
με τόνους, ημιτόνια κι υποδεσπόζουσες χαρές
[ΟΜ] στα τετρακόσια τριάντα δύο χερτζ,
αρπάζω όργανα πνευστά, φυσάω, φυσάω
του απειροστικού μου λογισμού την άγια αδυναμία
-ο Νεύτωνας οργισμένος με παρακολουθεί-
ανάμεσα σε έγχορδα κυλιέμαι ηδονισμένος,
παίζω κρυφτό στις αχανείς σπηλιές
πιάνων και βιολοντσέλων
-αγία παρρησία-
[τίμα τη θεότητα μέσα σου]
έλεγε θυμάμαι στο Θιβέτ
ο γκουρού τα πρωινά
στο άβατάρ μου
που δολοφόνησα στην μάνας μου τη μήτρα
μια μελωδία σε κλίμακα ράγκα*
ξεχασμένη, ακατανόητη
θέλω να χορέψω μα αλυσίδες χρυσές με συγκρατούν
και πώς να λικνιστώ σε εθνίκ ρυθμούς
αν μέσα μου προτιμάω τους τριγμούς
[Όλα τα όντα παντού ελεύθερα και ευτυχισμένα]
έλεγε το μεσημέρι ο γκουρού
κι όσο τα άφηνα να ελαύνουν
πρώτο εμένα έτρωγαν
ξεκινώντας απ' τη σκέψη τη δόλια, την υπερβατική,
και καταλήγοντας στο πρώτο πράγμα
που έμαθα να χειρίζομαι,
τα χείλη μου στη ρώγα.
-ο Δαρβίνος ακούει εκστασιασμένος-
όσο εμένα εξαφάνιζαν
με τη σειρά δαγκώνοντας τα ασυνάρτητά μου μόρια
κατά ορδές επέστρεφαν στο όρος για εκείνον
[είθε να εργαστούμε από κοινού για το καλό της ανθρωπότητας και να μη στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο]
ψέλιζε φοβισμένα σε μια απεγνωσμένη επανάληψη
του τέταρτου μάντρα
λίγο πριν τα ελεύθερα όντα
ολοκληρωτικά τον αφανίσουν
[καταστρέφουμε το κάθε εμπόδιο στον δρόμο μας]
τέλος εξέπνευσε ως κύκνειο άσμα
και τα όντα ελεύθερα όντας
ευπειθώς τον υπακούσαν.
*ράγκα - ινδική κλίμακα
copyright Χρίστος Ρ. Τσιαήλης
No comments:
Post a Comment