ελαύνει ο Νοέμβριος
θλίβετ' η μέρα
κοπτώμενη έτσι
καθώς το φως
το στερέωμα ρίγνησι
-μα ενίοτε δεδομένο ήτο-
με εύπεπτον ήμαρ,
μ' απροετοίμαστες κόρες
να θρηνούν,
τίς ανακάμπτει;
ιπτάμενοι λίθοι
οι πρώτοι πεπτωκότες όμβροι
όπως το παλιρροιόμετρο υποχωρεί
στου ύδατος την παλιγγενεσία
Ήλιε μου σ' αποχαιρετώ
στη σχάση του κεραυνού
που όμνυσι τοις πάσι
-κωνειοφιλής
εις και ένθεν απορροφηθείς-
πως πάντα πρώτος θα κοινοποιεί
-ερήμη σου-
του Φθινοπώρου το τρίτον πέρας
το επωφελές
άνθρωπος ισχύν ουκ έχων
κατά τας πρώτας ημέρας κάθε νέου μηνός
εύχεται κι απεύχεται
το ίδιο σφόδρα.
No comments:
Post a Comment