Friday, July 04, 2008

1619


1619, μνημόσυνο δε θε να γίνει ακόμη σ’ εκκλησιά
πίσω απ’ του βορρά το δέντρο που ξεσπόριασε απ’ του πόνου το φλέγμα,
που το ποτίζει το κλάμα και το λιπαίνει της θύμησης ο φόρτος,
γι’ αυτούς που κυνηγημένοι στη λίμνη του λιθίου έχουν κρυφτεί.

1251, βρήκαμε κι άλλον ένα συγγενή στο Μπελλαπάις κοντά,
η αγωνία του με ιδρώτα το ποτίζει
και τα κλαδιά απλώνουν μέτρο-μέτρο
κι οι ρίζες έχουν στερεωθεί.

980, βρήκαμε κι άλλους στης Σαλαμίνας τη ροτόντα
μα ο άνεμος της αναγνώρισης όσο κι αν φυσήξει,
οι κλάδοι του δέντρου που θεριεύει θα απλώνουν νέφος σκοτεινό,
χίλια εξακόσια δεκαεννέα φύλλα θα ’ναι ’κει.

523, βρήκαμε πολλούς, λίγοι μείνανε
βροχή το αίμα την πληγή θα πλύνει, μα η ουλή δεν φεύγει,
χίλια εξακόσια δεκαεννιά εχθρού κεφάλια στα φύλλα τυπωμένα,
σημαδευμένα με κόκκινο σταυρό, να μην πονάει η ψυχή.
2000

4 comments:

Σμίχελης said...

Σε παρακαλώ επειδή μου αρέσει πολύ αυτό το ποιημα σου, μπορείς να κάνεις μια μικρή ανάλυση για τους αριθμούς;
είναι ημερομηνίες ή κάτι άλλο;
αριθμοί θυμάτων, εχθρών;

χίλια εξακόσια δεκαεννιά εχθρού κεφάλια στα φύλλα τυπωμένα,
γράφεις, είναι μόνο αυτό; αναφέρεσαι σε πραγματικά γεγονότα;

tsiailisworld said...

είναι ο αριθμός των αγνοουμένων της εισβολής των τοπυρκων στην κύπρο το 1974

Σμίχελης said...

καλά το κατάλαβα. ένας από αυτούς είναι και ο θείος μου παπαλάμπρου βασίλης.

πολύ δυνατό ποίημα

tsiailisworld said...

αλήθεια; το βρίσκω πολύ συγκινητικό.
΄Εχεις μάθει καθόλου εξελίξεις; Έχει βρεθεί ο ίδιος ή τα οστά του; Ήταν στρατιώτης;
Να συμπεράνω ότι έχεις συγγενείς στην Κύπρο;

Follow me fb