"Κινδυνεύουν"

“Τι θες;”

Έλα, φίλε, μαζί μου θα περάσεις καλά.
Έλα, θα πάμε αλάργα,
στο βυθό θα ερωτευτείς,
στα ύψη θ’ αναπνεύσεις.

«Μα, κινδυνεύουν!».

Ποιοί;
Κανέναν δε βλέπω, πουθενά!
Έλα, μη διστάζεις, μη μένεις στα ρηχά.
Άρπα το χέρι μου σφικτά.

«Κινδυνεύουν λέω»!

Ας τους αυτούς, να μην τους ξέρουμε.
Πάμε σου λέω, άλλα μας περιμένουνε.

«Εγώ φεύγω, κινδυνεύουν.
Έρχεται ο Αρμαγεδδών και δεν γνωρίζουν.
Φεύγω, να πας μόνος σου στην άλλη ευτυχία.
Εμένα με βασανίζει η ανησυχία.
Κι αν άγνωστοι είναι σε μας,
πνίγονται στα βαθιά νερά,
τόσο θάλασσα είν’ η άγνοια,
που κινδυνεύουν από σώματα ουράνια.
Κινδυνεύουν, γι’ αυτό φεύγω.»

Μα κι’ αν τους το πεις,
κινδυνολόγο θα σε πουν,
Κασσάνδρα θα σε γιουχαΐσουν.
Ο κομήτης ούτως ή άλλως θε να ‘ρθει.
Κι’ είν’ η δύναμη του τόση,
Που η γη κι αν δε ματώσει απ’ τον πυρήνα,
Άνθρωποι στο νότιο
ημισφαίριο δε θα μείνουν
Κι’ ούτε μάρτυρες για όσα γίνουν.
Μη τους δίνεις σημασία,
Μας περιμένει η ευτυχία.

«Έρωτας για μένα είν’ η ζωή,
κι αν πέθανα κι’ είμ’ άγγελος,
οι άνθρωποι είν’ για μένα αναπνοή».

Κάποια μέρα πρέπει
κι’ αυτοί να πεθάνουν.

«Ο βερμπαλισμός σου
κι η αναισθησία όλη
Έτι περισσότερο,
εδώ ψηλά,
με έχουνε παγώσει.
Σκέψου, όλοι αν πεθάνουν,
οι άγγελοι τότε τι κάνουν;
Το παιδάκι που βλέπεις
στο ημίφως να κοιμάται,
φύλακάς του είμαι άγγελος,
και κινδυνεύει αν δεν πάμε».

Κι αν θα ξέρει το θάνατό του,
τι θα το κάνεις το δάκρυ που θα δεις,
το γλυκό προσωπάκι ν’ αλμυραίνει,
σίγουρα αφού ο κομήτης
θέ να το σκοτώσει;
Έλα, άγγελος μην είσαι πια,
μηνύματα μην παίρνεις,
απάνεμος κι αέρινος βοριάς,
αόρατος στην όψη του Όντος θα γενείς,
μαζί μου αν ενωθείς.

«Τα λόγια σου αγνοώ,
τις προσφορές σου φτύνω,
Πέθανα για να ζήσω αιώνια,
δεν θέλω να ξαναγεννηθώ
για να πεθαίνω με κάθε ανάμνηση.
Για να σε διασκεδάσω θα σου πω
ότι με διακατέχει η συμπόνια.
Δεν είναι καν καθήκον μου να μείνω,
Μα ούτε για μια στιγμή
το βλέμμα αλλού δεν θα γυρίσω.
Κι άμα θα ξέρουν πια,
είναι στο χέρι τους το θαύμα,
ο κομήτης δεν είναι παρά ένα κράμα.
Κινδυνεύουν, έχε γεια»!!!

... ... !!!

26-09-1995