Μπορείς λίγα δευτερόλεπτα να διαθέσεις,
για το κλάμα ενός νεογέννητου ερωτηματικού;
(-)
Μόλις γεννήθηκα και έμαθα πως πρέπει να πεθάνω, ψέματα θα σου λέω για λίγο ρωτώντας σε αυτά που με τρομάξαν. Αλήθεια είναι πως μόνο αυτοί που γράφουν ημερολόγια ή σκέψεις σε χαρτί διαβάζουν ποίηση; Γράφω κι εγώ, μου λες, κι όσοι με διαβάσουν, μου λες, αμέσως μετά μου λένε :
"Α ναι, έγραψα κι εγώ κάτι, δες το και πες μου τι νομίζεις"
κι όλα αυτά πεζή τα λέμε.
γιατί εγώ δεν είμαι ποίημα!
Αχ, να χαλούσε η τηλεόραση από ότι είναι και να φτιαχνότανε απαρχής με νέες εκπομπές που να μιλούσαν και για μένα που τώρα γεννιέμαι με αίματα και κίτρινο αμνιακό υγρό που τσιγάρο μυρίζει και αλκοόλ. Πόσο θα ήθελα, κύριε, να με βλέπατε σαν το μικρό αυτό κομματάκι γραφής που σαν άρωμα φοριέται κι η μυρωδιά του μένει στην ανάμνηση μεταφερόμενο στου εγκεφάλου τους ιππόκαμπους απ’ τους κυρίαρχους νευρώνες των αμυγδαλών. Και ήδη, θα το είδες, γνωρίζω ανατομία εγκεφάλου χωρίς να τη διαβάσω πουθενά, την φέρω.
αλλά δεν είμαι ποίημα, καθόλου!
-Έτι πεζότερον τις ψυχές με χάπια να ιατρεύεις -
Είναι κανείς που ξέχασε ποτέ
τη μυρωδιά του "Σατραπεία";
ή το βάρος του στίχου
"η γης δεν έχει κρικέλια να τη σηκώσουνε και να φύγουνε";
ή το μέταλλο του
"ώ κοινόν αυτάδελφον, Ισμήνης κάρρα";
Τα θυμάσαι, μου λες.
εγώ δεν είμαι ποίημα σου λέω!
Τέτοια να θυμίζανε στους αναγνώστες, και χρήμα ας έπεφτε στην ποίηση ξανά, το ίδιο κέρδος θα απέφερε στους πλούσιους ιθύνοντες και τους επιτηδείους διακινητές του λόγου του οπτικού.
πια δεν είμαι ούτε πεζό –αμφιταλαντεύομαι-
[ένα τάλαντο δώσε και αποχωρώ]
Να κάνανε reality show με ποιητές (δεν εννοούνται τρελοί και καταθλιπτικοί χαραμοφάηδες, αλλά υποσχόμενοι νέοι ή και ωριμότεροι που τη φλέβα ίσως ανακάλυψαν του ελληνικού ταλέντου μέσα τους)
-γιατί η ποίηση περί αυτού πρόκειται-
και να έβλεπε ο κόσμος μια αναβίωση του λόγου θεαματική. Ο λόγος ο ελληνικός υπάρχει μα δυστυχώς σε κύκλους κλειστούς διακινείται, σε μια κοινωνία χαμένων ποιητών να παλεύει με θυμό τους χαμένους αναγνώστες.
εγώ θα γίνω ποίημα,
αν διαβαστώ σωστά θα μεταμορφωθώ,
αν διαβαστεί αρκετά ο λόγος μου θα ανυψωθώ,
αν πεινασμένα διαβαστώ με οργή,
θα θεριέψει ο ρυθμός,
θα αναβράσει το πεζό
θα καλέσω το ίδιο εικόνες να με ομορφύνουν,
θα ερωτευτώ παράφορα το Σύμβολο,
θα καταλάβω πανηγυρικά και τη Μεταφορά,
κι από τη σύνεση συνάμα θα καταληφθώ,
δεν έχει πεζότητα το ποίημα, λένε,
έχει ποίηση το πεζό.
μην ανησυχείς, ποιητή,
εγώ δεν είμαι ποίημα,
αλλά θα γίνω.
(18/01/08)
για το κλάμα ενός νεογέννητου ερωτηματικού;
(-)
Μόλις γεννήθηκα και έμαθα πως πρέπει να πεθάνω, ψέματα θα σου λέω για λίγο ρωτώντας σε αυτά που με τρομάξαν. Αλήθεια είναι πως μόνο αυτοί που γράφουν ημερολόγια ή σκέψεις σε χαρτί διαβάζουν ποίηση; Γράφω κι εγώ, μου λες, κι όσοι με διαβάσουν, μου λες, αμέσως μετά μου λένε :
"Α ναι, έγραψα κι εγώ κάτι, δες το και πες μου τι νομίζεις"
κι όλα αυτά πεζή τα λέμε.
γιατί εγώ δεν είμαι ποίημα!
Αχ, να χαλούσε η τηλεόραση από ότι είναι και να φτιαχνότανε απαρχής με νέες εκπομπές που να μιλούσαν και για μένα που τώρα γεννιέμαι με αίματα και κίτρινο αμνιακό υγρό που τσιγάρο μυρίζει και αλκοόλ. Πόσο θα ήθελα, κύριε, να με βλέπατε σαν το μικρό αυτό κομματάκι γραφής που σαν άρωμα φοριέται κι η μυρωδιά του μένει στην ανάμνηση μεταφερόμενο στου εγκεφάλου τους ιππόκαμπους απ’ τους κυρίαρχους νευρώνες των αμυγδαλών. Και ήδη, θα το είδες, γνωρίζω ανατομία εγκεφάλου χωρίς να τη διαβάσω πουθενά, την φέρω.
αλλά δεν είμαι ποίημα, καθόλου!
-Έτι πεζότερον τις ψυχές με χάπια να ιατρεύεις -
Είναι κανείς που ξέχασε ποτέ
τη μυρωδιά του "Σατραπεία";
ή το βάρος του στίχου
"η γης δεν έχει κρικέλια να τη σηκώσουνε και να φύγουνε";
ή το μέταλλο του
"ώ κοινόν αυτάδελφον, Ισμήνης κάρρα";
Τα θυμάσαι, μου λες.
εγώ δεν είμαι ποίημα σου λέω!
Τέτοια να θυμίζανε στους αναγνώστες, και χρήμα ας έπεφτε στην ποίηση ξανά, το ίδιο κέρδος θα απέφερε στους πλούσιους ιθύνοντες και τους επιτηδείους διακινητές του λόγου του οπτικού.
πια δεν είμαι ούτε πεζό –αμφιταλαντεύομαι-
[ένα τάλαντο δώσε και αποχωρώ]
Να κάνανε reality show με ποιητές (δεν εννοούνται τρελοί και καταθλιπτικοί χαραμοφάηδες, αλλά υποσχόμενοι νέοι ή και ωριμότεροι που τη φλέβα ίσως ανακάλυψαν του ελληνικού ταλέντου μέσα τους)
-γιατί η ποίηση περί αυτού πρόκειται-
και να έβλεπε ο κόσμος μια αναβίωση του λόγου θεαματική. Ο λόγος ο ελληνικός υπάρχει μα δυστυχώς σε κύκλους κλειστούς διακινείται, σε μια κοινωνία χαμένων ποιητών να παλεύει με θυμό τους χαμένους αναγνώστες.
εγώ θα γίνω ποίημα,
αν διαβαστώ σωστά θα μεταμορφωθώ,
αν διαβαστεί αρκετά ο λόγος μου θα ανυψωθώ,
αν πεινασμένα διαβαστώ με οργή,
θα θεριέψει ο ρυθμός,
θα αναβράσει το πεζό
θα καλέσω το ίδιο εικόνες να με ομορφύνουν,
θα ερωτευτώ παράφορα το Σύμβολο,
θα καταλάβω πανηγυρικά και τη Μεταφορά,
κι από τη σύνεση συνάμα θα καταληφθώ,
δεν έχει πεζότητα το ποίημα, λένε,
έχει ποίηση το πεζό.
μην ανησυχείς, ποιητή,
εγώ δεν είμαι ποίημα,
αλλά θα γίνω.
(18/01/08)
© Christos P.R. Tsiailis
7 comments:
Εγώ που τηγάνισα δυο αυγά να φάω, δεν είμαι μάγειρας.
Εγώ, που βελτιώθηκα με τον καιρό και φτιάχνω- εκτός από δύο αυγά- και μακαρόνια, τρίβω τυρί, φτιάχνω σαλάτα και ψήνω και δυο καπίρες κάνω μεν κάποιου είδους μαγειρική μα πάλι δεν είμαι μάγειρας.
Εγώ, αν μαγειρεύω καθημερινά διαφορετικό φαγητό, με ποικιλία συστατικών, με διάφορες συνταγές, με σωστή γαρνιτούρα και ταϊζω και την οικογένειά μου, ναι μπορεί να θεωρήθώ και μάγειρας.
Καλώς σε ήβρα κουμπάρε.
Έχει καλώς!
Καλή όρεξη και καλή χρονιά!
Εδώ καλά καλά δεν είμαστε άνθρωποι
πως να λογιστούμε οτι άλλο !
Καλά να είμαστε !:)
@αίολος
@θείο τραγί
@mat
φίλτατoi,
ποίηση υπάρχει στη φύση, είμαστε φύση, αν αφεθούμε ως έχει. Εντούτοις αν δεν μορφωθούμε βαθέως, ο ρυθμός αυτός που διεκδικεί η ποίηση ως τέχνη, θα βγαίνει όπως στο προφορικό δημοτικό με την τοπολαλιά, όπως το τσιαττιστά της κύπρου, τη μαντινάδα της κρήτης. Θα περιορίζεται στο ένστικτο και την ανησυχία του επικεφαλής ταλαντούχου ομηρικού απόγονου. Ετούτα τα θέματα με μέτρο θα εξυμνούνε ή και θα καταριούνται τη μοίρα.
Αλλά πάντα κέτι καλείται ο άνθρωπος να αλλάξει.
Ο καθημερινός, παρευχήν κενόδοξος ποιητής θα ποιεί προς ιδίαν τέρψιν αλλά και αναγνώρισιν, ο σοβαρός, μεθοδικός καλλιτέχνης θα εςπιδιώξει να συλλάβει στο έργο του τη νέα τάση, δεν θα αφεθεί ελεύθερος και αυθόρμητος, θα αναπτύξει σταθερή τεχνική και τεχνοτροπία (ακριβώς όπως ο ζωγράφος)
Η ποίηση στον 21 αιώνα, αν δεν έχει, πρέπει, να προχωρήσει. Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι πρέπει να γράψω ακόμη 1000 ποιήματα για να καταλάβω εγώ για μένα, άσχετα από το τι λένε οι άλλοι, υπέρ ή κατά, για να δεχτώ ότι ίσως μπορώ να γίνω κάτι που να μοιάζει με ποιητή. Αυτή δεν είναι ανασφάλεια, είναι δέος προς τους μεγάλους ποιητές. Και αναρωτήθηκα με την ανάρτηση του θείου τραγί στο blog του.
Μήπως τελικά κάποιοι διάσημοι ποιητές σκαρφάλωσαν όπως και οι διάττοντες αστέρες ηθοποιοί, ζωγράφοι, τραγουδιστές,κλπ, εξαλείφοντας και παραγκωνίζοντας κάποιους άσημους αλλά το ίδιο ταλαντούχους δημιουργούς ποιημάτων?
Τέτοια ερωτήματα εμποδίζουν τον άσημο ποιητή από το να εκδόσει οτιδήποτε.
Φοβάται την απόρριψη, ή φοβάται την αλήθεια, ότι δεν είναι φτιαγμένος για ποίηση?
Για μένα καν δεν γνωρίζω, επαναλαμβάνω, ίσως τα επόμενα 1000 ποιήματα να δείξουν. Με βάση το σχόλιο του αιόλου πιο πάνω, βρίσκομαι ακόμη στα μακαρόνια και στα αυγά, σίγουρα επίσης τα κάνω πιο άγευστα και κακομαγειρεμένα από το φτασμένο μάγειρα. Αλλά ότι φτιάχνω το τρώω πρώτα και το γεύομαι. Σπάνια το προσφέρω, μην εκτεθώ.
Άμα προσέξετε όλα μου τα αναρτημένα ποιήματα στην ελληνική γλώσσα, ακόμη δεν βρήκα στο πληκτρολόγιο το ελληνικό ερωτηματικό!
Μεγάλο έργο ή υψηλή ποιότητα?
Δύο είδη ποιητών?
Δεν γνωρίζω.
Πέτυχε κανείς και τα δύο?
Το ελληνικό ερωτηματικό βρίσκεται στο γράμμα Q όταν πληκτρολογείς ελληνικά και στον ελληνικό τόνο όταν πληκτρολογείς αγγλικά!
Καλησπέρα!
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;νααααααααααααααααααιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;δεν φαντάζεσαι χαρά και απελευθέρωση!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χαίρομαι!
:))
Post a Comment