«Έλα να παίξουμε αυτό το τελευταίο παιχνίδι»
Βουνό στη μέγγενη ο Ήφαιστος περιμένει
Η καραβίδα κροταλίζει μια άηχη απειλή
το ξύλο που πριονίζεται την κόλαση ετοιμάζει
«Έλα, σε παρακαλώ, τρία στοιχεία, ένας νικάει, δείχνουμε δυο»
Τόσο κοντά οι Συμπληγάδες δεν βρέθηκαν ποτέ
Θρυμματισμένη η δαγκάνα του παραισθησιογόνου μυρμηγκιού
«έχασες αυτό τον γύρο, πάμε πάλι»
Ενώνουν τα σπαθιά τους χιαστί της Αποκαλύψεως οι Ιππότες
Ο Δάντης ξεχασμένος σε παλαιό βιβλιοπωλείο ονειροπολεί
«Πάντα εμένα πρώτο αφήνεις να δείχνω χέρι»
Σε έναν μακρινό πλανήτη οι γήινοι μοιράζουνε συγχωροχάρτι
Στο έβδομο κεφάλαιο του βιβλίου της πλεκτάνης λιμοκτονεί ο Βασιλιάς
«πόσο σ' αρέσουνε αυτές οι ισοπαλίες, έλα, δοκίμασε κι εσύ, ναι, έτσι, πρώτος»
Ένα ηφαίστειο μουγγό δεν θέλει άλλο να ψηλώσει
το πιάνει το χέρι του ποιητή και το πιέζει σαν σπυρί
«είδες; Πήρες νίκη!»
Στα μαιευτήρια των Ναζί κουρεύουνε τις Άριες κόρες
χιλιάδες γυμνοί φυλακισμένοι στου Βασιλικού Ράπτη τα δοκιμαστήρια
«κι άλλη ισοπαλία, πάμε»
Δακτυλογραφώ απεγνωσμένος τον επικήδειό μου
Σκαλίζεις ένα πανέμορφο άγαλμα για να με ξεχάσεις, αχρείε πεζογράφε
«άλλη μια νίκη, θ' αρχίσω να πιστεύω πως έκρυβες κάτι στο μανίκι»
Γυρνάω τα Πανεπιστήμια απεγνωσμένος ψάχνοντας άσυλο μακριά απ’ τ’ άσυλο αυτό
Μου σκίζεις τον ζουρλομανδύα με τα νύχια γιατί θέλεις μόνο εσένα ν’ αγαπώ
«έλα, δείξε, έλα, ανυπομονώ»
Στην κόλαση που ξανάγραψε ο Δάντης δεν έχουν καζάνια
Στην κόλαση που ξανάγραψε ο Δάντης έχουν αγάλματα ωραία
«Ισοπαλία πάλι, δεν λέει να τελειώσει το παιχνίδι αυτό, επανάλαβε μετά από εμένα, δεν λέει να τελειώσει το παιχνίδι αυτό».
© Χρίστος Ρ. Τσιαήλης
*σε αυτό το παραδοσιακό παιχνίδι, δύο παίχτες μπορούν να δείξουν πέτρα με το χέρι σε γροθιά, ψαλίδι με δυο δάκτυλα (δείκτη και μεσαίο) τεντωμένα ή χαρτί (παλάμη απλωμένη). Τα χέρια κρυμμένα πίσω στην πλάτη, τα εμφανίζουν ταυτόχρονα.
Το χαρτί πάντα νικάει την πέτρα γιατί την καλύπτει
Το ψαλίδι πάντα νικάει το χαρτί γιατί το κόβει
Η πέτρα πάντα νικάει το ψαλίδι γιατί το θρυμματίζει
Στην ισοπαλία παίζουν ξανά.
No comments:
Post a Comment