Επιβάλλεται στο σύγχρονο ερευνητή να διακομίζει τη γνώση και τα συμπεράσματά του στο ευρύ κοινό. Αυτή η επιβολή διεξάγεται αδήλωτα μέσα από μηχανισμούς διακοίνωσης και διακίνησης πληροφοριών που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοεξαρτούνται. Τα Ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όπως η Τηλεόραση, το Ραδιόφωνο και το Διαδίκτυο, ο Τύπος που περιλαμβάνει Εφημερίδα, Περιοδικά και Διαφήμιση σε ‘Εντυπα, και τέλος η παγκόσμια ομπρέλα δορυφορικής κάλυψης όλων των σημαντικών γεγονότων προς ευρεία ανάλωση από κάθε δυνατό μέσο ακόμη και μέσα από τα κινητά, όλα μαζί αποτελούν ένα δυναμικό σώμα μόρφωσης του Σύγχρονου Ανθρώπου που ποτέ στην Ιστορία δεν έχει ξανά συναπαντηθεί. Επιβάλλεται επίσης στο κάθε μέσο πλέον να διακομίζει την πληροφορία του σε όλα τα μέσα και το τεκμήριο της αποκλειστικότητας έχει πλέον εξανεμισθεί.
Ο σύγχρονος πολίτης είναι καθημερινά συντονισμένος με τουλάχιστον τρία από αυτά τα μέσα όπου η γνώση ανακυκλώνεται. Ο εργαζόμενος μόλις σχολάσει, αν δεν έχει ξοδέψει το ένα πέμπτο της μέρας του στον υπολογιστή αφού δεν εργάζεται σε γραφείο, ίσως πρώτα καθήσει στην τηλεόραση. Μετά αφού αρχίσει να νυστάζει και δεν είναι ακόμη ώρα για ύπνο, θα ανάψει τον υπολογιστή και θα σερφάρει στο διαδίκτυο, κι άμα κουραστούν τα μάτια του από το φως θα αρπάξει μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό και θα χαλαρώσει. Η οικοκυρά που δεν ασχολείται με το διαδίκτυο θα περάσει περισσότερη ώρα με την τηλεόραση ανοικτή και έπειτα θα διαβάσει περιοδικό ή κάποιο βιβλίο, ή θα ανάψει το ραδιόφωνο για να ενασχοληθεί με τις δουλειές του σπιτιού. Κι αν δεν μείνει στο σπίτι και πάει στο κομμωτήριο σε κάποια φάση θα σηκώσει δύο και τρία περιοδικά με διαφορετικές ημερομηνίες και θα μετροφυλλίσει. Το δε παιδί, αφού δει κάθε λογής νέες αναρτήσεις στο facebook στο οποίο πια έχει πρόσβαση στο κινητό του, θα ξοδέψει λίγο χρόνο παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια υψηλής τεχνολογίας. Στα βιβλία του σχολείου θα διαβάσει κείμενα από επιστημονικά άρθρα (σύγχρονη τάση). Η επανάληψη της ίδιας πληροφορίας με παραφράσεις ή παραλλαγές είναι ανεξέλεγκτη σε όλα αυτά τα μέσα. Η αναγνώριση δε της πληροφορίας αυτής προκαλεί τέρψη στον αναγνώστη εξαιτίας του αισθήματος της σύγχρονης τάσης για επίγνωση και γνωσιακή απελευθέρωση. Αυτές οι δύο έννοιες θα μας απασχολήσουν στο παρόν δοκίμιο όπως και η απόληξη τους που ενώ ομοιάζει με το φαινόμενο της υπεργνώσης, μάλλον παραπέμπει σε ένα παροξυσμό γνώσης προς αυτοέλεγχο και αυτοκριτική με δυσάρεστες, σε πολλές περιπτώσεις, προεκτάσεις. Επικείμενη είναι φυσικά και η ανάγκη της μεταφοράς της πληροφορίας όχι μόνο μέσω των μέσων αλλά και από στόμα σε στόμα, σε ένα συρφετό συμβούλευσης μεταξύ φίλων ανάμεσα σε κοινωνικά δίκτυα, και, ελλείψει ειδικού, οι κίνδυνοι για την προσωπική υγεία και την πνευματική ισορροπία είναι τεράστιοι. Εν ολίγοις, ο κίνδυνος της παραπληροφόρησης στη σύγχρονη εποχή μεταμορφώνεται στο τέρας της παρασυμβουλευτικής που απειλεί να εξαρθρώσει το σθεναρό σκελετό της σύγχρονης ασκητικής του σώματος, διατροφολογίας και ψυχολογίας και όχι μόνο, καθώς πάρα πολλοί πλέον απλοί άνθρωποι αρχίζουν να θεωρούν τους εαυτούς τους ειδήμονες ακόμη και σε τεχνολογικά θέματα, που είναι η λιγότερο επικίνδυνη εξέλιξη.
Τέλος Α’ μέρους.
No comments:
Post a Comment