τα κεφαλαία

 

κορδώνουν τα κεφαλαία

και γράμματα δεν θέλουν να λογιούνται

ούτε με τα μικρά συναναστρέφονται,

πόσο επιδεικτικά τη συνοδεία τους αποστρέφονται,

κι ας ξέρουν μόνα κι ανεξάρτητα

πως νόημα δεν βγάζουν.


αρπάζουν τις θέσεις τις πρώτες

αρπάζουν τα ονόματα τα κύρια

διεκδικούν σε πλάτος και ύψος το στερέωμα.

με δόλο σαγηνεύουν πόλεις και νησιά,

για να στεφθούνε συνοδοί σε χάρτες και ταμπέλες,

με την υπερφίαλη σκιά τους

καλύπτουν ηφαίστεια και βουνά, ωκεανούς και λίμνες,

κλέβουν την ιστορία απ' τα μνημεία

κλέβουν το κλέος των φιλοσόφων που δεν ζουν,

δίνουν κυριαρχία σε άγνωστους θεούς,

σαν πυραμίδες, σαν αυγά του κολόμβου διογκωμένα

σαν παραφουσκωμένες έγκυες πολυκατοικίες

σε έναν κόσμο μεμψοιμοιρίας και στεριωμένης αδικίας

σε μια εποχή αποχαυνωμένης λυρικής σηψωδίας

έρχεται το μισό αλφάβητο να βασιλεύσει

επί του υπόλοιπου μισού.


γίναν οι μάχες ένδον,

κοντάρια στα άλφα και τα δέλτα,

κέρατα επιθετικά στα γάμα και τα έψιλον,

βόμβες βαθιάς εκχύσεως τα όμικρον,

τα ρο κανόνια εγκάρσια στο έδαφος

διανοίγουν τις σήραγγες της σύγχρονης ασυνεννοησίας

καμπύλες εναντίον ευθυγράμμων τμημάτων,

κοιλιές εναντίον κεκλιμένων πλαγιών,

ο όλεθρος,

ω, ο όλεθρος.


και ποια τελικά η συμφωνία, ποια η ρήτρα της εκεχειρίας;

λιγότερες των κεφαλαίων οι θέσεις στην πρόταση,

φανφάρες και κορδώματα,

πλοίαρχοι στων τετραδίων τα πέλαγα

σμηναγοί στων βιβλίων τα προευκτέα ταξίδια,


πόσο θα ήθελα το όνομά σου με μικρό να το έγραφα

-χωρίς να είμαι παράνομος, χωρίς τη συνθήκη να σπάω

χωρίς έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο να ξεκινάω-

για να σου πω ανορθόγραφα το Σ' ΑΓΑΠΩ με κεφαλαία,

χωρίς τόνους, χωρίς τετράδιο ή βιβλίο, χωρίς νόμους,

χωρίς καν μάχη

όρθιοι εσύ κι εγώ

με το πρώτο γράμμα μικρό

πίσω μας μακριά η περιγελούσα τελεία.