Δεν ήταν μεγάλες οι προτάσεις
που ανταλλάξαμε μ΄ εκείνον
από την ώρα που πληρώσαμε
το προκαθορισμένο τέλος.
Άφησε εμάς να κουμαντάρουμε
κι ήδη με το πρώτο ξημέρωμα
συμφωνήσαμε όλοι
πως κανείς δεν γνώριζε την πορεία
έτσι δεν χαθήκαμε ποτέ.
Το βράδυ με το αστέρι της Βηθλεέμ οδηγό
πλησιάζαμε όλο και περισσότερο στη γη Χαναάν
τη μέρα απογοητευόμασταν
που τα σύννεφα κρύβαν τον ήλιο
για μια στιγμή φαντάστηκα πως ήμουνα μόνος
χωρίς τις κραυγές και τον θρήνο.
Δεν ξέρω τι είναι το ήμαρ
και πώς να το πω νόστιμον
(αέρας επιτέλους)
το κατάρτι αργό
δεν σηκώνεται τραβάω
δεν σηκώνεται
τραβάω
φουρτούνα
φουντώνει το χειμωνιάτικο χαλί
μου κάψανε τα καλοκαιρινά
πρόσφατα οι καλοθελητές
καθαρό θέρος ίσως δεν ξαναδώ
το κατάρτι νεκρό
η εξωλέμβια βήχει απεγνωσμένα
με την τελευταία βενζίνη
και τα καλώδια κομμένα
καρβουνάκι για το μωρό
φωνάζει μια άγνωστη
τι να κατάπιε που είχε δηλητήριο
είσαι απάτρις μού λέει ο ψηλός στην κουπαστή
είσαι αρπάχτης φωνάζει ο λιμενικός
στο φαγητό θα αναφερόταν
που πια το τελειώσαμε κι αυτό
κι ήταν ό,τι μας κράταγε εδώ πάνω
είμαι στο νερό
χαϊδεύω το χαλί
με χαϊδεύει κι αυτό
θα σκεπαστώ
με αγκαλιά το μωρό
σαν θα του ψιθυρίζω
για το καλοκαίρι που έρχεται.
No comments:
Post a Comment