Μία Συνάντηση

Πέρασε από τη δεύτερη βρύση στο γραμμικό πάρκο. Δεν ήπιε, ως συνήθως, νερό. Ο ήλιος έκαιγε και έπινε ένας άντρας, σκυμμένος με τη χούφτα στο στόμα. Φόραγε ένα μωβ παντελόνι. Τι της θύμησε εκείνο το στενό παντελόνι... Προχώρησε εκατό μέτρα με το κεφάλι χαμηλά, ωσότου ένα παιδάκι με τη γιαγιά του φάνηκε στο στενό ορίζοντα του διαδρόμου. Κρατούσε ένα, ω τι έκπληξη, μωβ μπαλόνι. Προχώρησε γεμάτη, χαρούμενη. Οι νόμοι του Γιουγκ και του Μέρφιν συναντιούνται κάθε μέρα, φαίνεται, εδώ τελικά... σκέφτηκε.

Ο άντρας σκυφτός στη βρύση, καθώς έπλενε το στόμα του και σκούπιζε τα χέρια του στα ξηρά του μαλλιά, σαν παλιά που ζούσε στην πόλη ετούτη στο Κάνσας, ξαφνικά ανασηκώθηκε. Τα ρουθούνια του άνοιξαν διάπλατα. Ένα άρωμα γνωστό. Γύρισε το κεφάλι προς την κατεύθυνση του στενού ορίζοντα. Στο βάθος μια γυναίκα εξαφανιζόταν, ενώ ένα παιδάκι με μωβ μπαλόνι ερχόταν προς το μέρος του, απειλητικά. Έβγαλε το σουγιά από τη τσέπη αμέσως, έτοιμος να σπάσει το μπαλόνι, μα δεν τον έβρισκε. Όπως κοίταξε κάτω είδε το τζιν που φορούσε. Έξαλλος κάθησε σε μια πέτρα δίπλα στη βρύση. Μα δεν φόρεσα το τζιν αυτό σήμερα, who the fuck…; σκέφτηκε.