Τώρα τι;

(αφιερωμένο στους φίλους της γιορτής του έρωτα) (εγώ το γιορτάζω πάντα) (τι με ξινοκοιτάς;)


Ήθελα να αγγίξω τις γραφικές ρίζες των θεόρατων δέντρων στην πλούσια συνοικία της Αβάνας

Χαιρέτησα την Καρολίνα Κλουφτ στο αεροπλάνο που πήγαινε Αθήνα για τους Ολυμπιακούς

Ήθελα με σπάγγο να δέσω από το πόδι το σπουργίτι που δεν πέτυχα με τη σφενδόνη

Μάζευα σε δέσμες τις σαύρες μωρό στο προσκοπείο και τα κορίτσια τρόμαζα

Ήθελα μαζί ασβεστωμένοι να ανεβαίναμε στο αέτωμα του Παρθενώνα

Έφηβος πήδαγα τους φράκτες των σοφών μήλα φορτωμένος

Ήθελα λίγο πιο σφικτή αγκαλιά απ’ τον πατέρα μου

Ανάπνεα με δυσκολία τον αέρα όταν έλειπες

Ήθελα με λυγμούς χώρο στον έρωτά σου

Στρογγύλεψα το μηδέν στο άπειρο

Ήθελα να ακούω μελωδίες

Έγραψα μία νέα νότα

Θέλησα το τέρμα

Το ξεπέρασα

Τώρα

Τι;