Δελτίο Τύπου - Διαδίκτυο

Νέοι ήχοι στο παμπάλαιο νερό
μια διαδικτυακή ανθολογία εν προόδω


Ξέμαθα να γράφω στίχουςΜόνο μηνύματα στους τοίχουςΚι αυτά χλευάζουν τον καιρόΡίχνω λοιπόν τους νέους ήχουςΜες στο παμπάλαιο νερό.

Αντεια Φραντζή
Τελετή στο κύμα, 2002


Οι Νέοι ήχοι στο παμπάλαιο νερό (http://pampalaionero.wordpress.com) είναι μια διαδικτυακή ανθολογία εν προόδω της σύγχρονης ελληνικής ποίησης σε παραδοσιακές μορφές, την οποία επιμελούνται ο Κώστας Κουτσουρέλης και η Σοφία Κολοτούρου.

– Ως σύγχρονη ελληνική ποίηση εννοείται εδώ η ποίηση των τριάντα τελευταίων ετών, από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ώς τις μέρες μας.
– Ως ποιήματα γραμμένα σε παραδοσιακές μορφές εκλαμβάνονται όσα στηρίζονται σε έναν ή περισσότερους τρόπους της προνεωτερικής μορφοπλασίας: μέτρο, ρίμα, αριθμό συλλαβών, κανονική στροφική οργάνωση. Επίσης, όσα ποιήματα δανείζονται τέτοια στοιχεία και τα αναμειγνύουν με τους τρόπους της ελευθερόστιχης ποίησης, συγκλίνοντας σε μεικτές ή υβριδικές μορφές.


***

ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ γνωστό, η ανάκαμψη των παραδοσιακών ποιητικών τρόπων παρατηρείται διεθνώς το αργότερο από τη δεκαετία του '80. Η επιστροφή αυτή του μέτρου και της ρίμας συνδυάστηκε συχνά με μια διάθεση έμπρακτης κριτικής στη νεωτερική ποίηση και τον ελεύθερο στίχο, για των οποίων την κόπωση ή εξάντληση έγινε συχνά λόγος. Άλλοτε πάλι, συνδέθηκε με το πνεύμα του παιγνιώδους και ανεκτικού μεταμοντερνισμού, τον εκλεκτικισμό του anything goes.

Στην Ελλάδα, οι παραδοσιακές μορφές ανακάμπτουν τη δεκαετία του '80, η παρουσία τους εμπεδώνεται τη δεκαετία του '90 και πυκνώνει εντυπωσιακά κατά τη διάρκεια της τρέχουσας δεκαετίας. Σήμερα, δεκάδες Έλληνες ποιητές κάθε ηλικίας και αισθητικού προσανατολισμού γράφουν ποιήματα σε τέτοιες μορφές, είτε αποκλειστικά είτε παράλληλα προς το ελευθερόστιχο έργο τους.

***

Οι "Νέοι ήχοι" δεν έχουν χαρακτήρα δεοντολογικό. Δεν διατυπώνουν άποψη, πόσo μάλλον προτροπή, για το πώς πρέπει να γράφει κανείς. Δεν επιζητούν να υποβαθμίσουν ή να απαξιώσουν τη λοιπή σύγχρονη ελληνική ποίηση, που στην πλειονότητά της εξακολουθεί να γράφεται κατά τα πρότυπα του κλασσικού μοντερνισμού του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα. Εξίσου λίγο επιθυμούμε να υπονοήσουμε ότι οι ανθολογούμενοι ποιητές συνιστούν ρεύμα συγκροτημένο και ενιαίο στις επιδιώξεις του, ότι γίνεται να εκτεθούν στον αυτό παρονομαστή.

Τρείς είναι οι λόγοι, πιστεύουμε, που καθιστούν χρήσιμη, ακόμη και αναγκαία, μια Ανθολογία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης σε παραδοσιακές μορφές.

Ο πρώτος, είναι η τομή που συνιστά για τη μεταπολεμική λογοτεχνία μας η επανεμφάνιση των παραδοσιακών μορφών. Ο δεύτερος, η αξιοσημείωτη επίδραση που άσκησαν και ασκούν οι ποιητές αυτοί στη σύγχρονη ελληνική ποίηση, αλλά και στην ερμηνεία της. Ο τρίτος, και σημαντικότερος, η αξία των ποιημάτων που ανθολογούνται. Ορισμένα από αυτά ανήκουν, όπως πιστεύουμε, στα καλύτερα δείγματα της ελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων δεκαετιών.