tsiailis world

  Αχ Ουρανέ κατάπιε με Λούσε με μαύρη μπόρα Γιατί η ψυχή μου σχίστηκε Χρόνια στην κατηφόρα Δεν θέλω να λογιέμαι άνθρωπος Μηδέ παιδί σου πλ...

  Τ ο πριόνι κόβει το δέντρο Το μαχαίρι κόβει το μήλο Το ψαλίδι κόβει το χαρτί Το νυστέρι κόβει το κρέας Ο σουγιάς κόβει το κρέας Το χαρτί...

  ό ταν πουλί γεννάει αυγό ήδη το τσόφλι είναι σκληρό περπάταγα ανάποδα να κλείσω έξω το φως βαθιά μέσα στη μήτρα της ίσως πνιγώ από ευτυχία...

  Δ εν ήταν μεγάλες οι προτάσεις που ανταλλάξαμε μ΄ εκείνον από την ώρα που πληρώσαμε το προκαθορισμένο τέλος. Άφησε εμάς να κουμαντάρουμε...

χ άνω τα λόγια λίγο τα πνεύματα που πια δεν κατέχω λίγο τα ασύμφωνα φωνήεντα λίγο η στασιμότητα της σελήνης απόψε έμεινε εκεί και κοιτάει το...

Τ ο μι θα έπρεπε να φέρνει στη νόηση αρμονία μελωδίες ξεχασμένες στο προσκήνιο ρετρό αναμνήσεις ασπρόμαυρες για να ψηλαφίζω την αυθεντία με ...

  Τ ι κρύβει ο άρτος από μέσα ο ήχος ισχυρός, η φύση κωφεύει ως εις αναβράζον θύλακα ωχρής μάζας μικρές εκρήξεις. Δεν είναι η ηχώ του τέλους...

  Α υτός ο βαριάνος κλεισμένος στις φυλακές υψίστης ασφαλείας αναγκασμένος είναι να δουλεύει στα σκοτεινά να αγγίζει το παγωμένο μέταλλο...

  Είναι ένα σπίτι στο κέντρο της Πόλης Η πόρτα του ανοίγει Σάββατο Για να εξέλθει ένας κύριος με καπέλο Στο καλντερίμι τον περιμένει...

  Έ να παιδάκι περνάει στον δρόμο μπουσουλώντας το κοιτάει, λέει φοράει πανάκι, λέει είμαστε πολλοί λέει δεν ξέρω να σηκώνω εγώ παιδί η κο...

  Π άντα μετρούσατε στα δάχτυλα τις πλάτες που γυρίζουν με ένα πλήθος πρόσωπα να σας επευφημούν κι όσα χωράφια μένανε χωρίς ιδιοκτήτη περν...

Σ το τελευταίο σφυροδρέπανο της νήσου μανιασμένα τα κύματα όπως ραπίζουν δεξιά κι αριστερά στόματα ανοίγουν για ένα τεράστιο, βουβό ουρλι...

Ό ταν έφυγα χθες το πρωί για το γραφείο διπλοκλείδωσα την πόρτα έτσι μου είχες πει είν' το σωστό κι ακόμη το κάνω μήπως καμιά φορά γυρ...

  (γράφτηκε την ημέρα της μεγάλης έκρηξης στην Βηρυτό) Ή μουν αέρινο, διαφανές ένα σκληρό και παγωμένο σώμα, καλοφτιαγμένο, συμπαγές. Δεν ά...

(Καθόμαστε πλάι απέναντι ένα βουνό, το φεγγάρι, μερικά σύννεφα. Περνάει στο βάθος του δρόμου ένα μεγάλο φορτηγό. Το παγκάκι μας ξύλινο, χρόν...

Θ αρρεί κανείς η Κύπρος πως φορεί τα γιορτινά της πάντα μα πίσω πάντα κρύβεται το αφανέρωτο άλγος στ' αγάλματα κρυφή ρωγμή και κάποιες σ...

  Α πό μικρή απεχθανόμουν τις ντομάτες έβλεπα τη γιαγιά να κόβει τον παππού να ξεζουμίζει άκουγα τη μαμά με διθυράμβους ακαταλαβίστικους κ...

  (Σπουδή στην 5η συμφωνία του Μπετόβεν) -------------------------‐--‐----------‐--- Κλείσε καλά θύρα και φως είναι καιρός τρέχουν παιδιά ...

Φ ιλτράρω το λόγο σου, ποιητή μέσα απ' τις δικές μου εμπειρίες, με το τελικό μου νι αβέβαιο κι αισθάνομαι αδαής κι ανίκανος να πορευ...

  Έ να πρέπει λιγότερο κάθε φορά θα μπορούσε ανεπαίσθητα τη ζωή μου ν' αλλάξει. Έξι γράμματα με παρήχηση ισχυρή σε απρόσωπη κλίση, ...

  κ οιτάω από τη χαραμάδα τα συντρίμμια της πόλης ραγισμένοι δρόμοι χαραγμένα κάτοπτρα αγνώριστα οχήματα καταποντισμένες τριήρεις αμήχ...

Κ αθώς βαδίζω την κοιλάδα των κοπαδιών του Γιλγαμές το βήμα μου ορίζει ο ρυθμός του τριξίματος των κόκκινων γρύλλων και του ανέμου που ε...

  Ο φλοιός περιμένει το γαργαλητό των ισχνών ακρόποδων που στηρίζουν τα διαφανή όργανα του επουράνιου επισκέπτη να επαναφέρει την τάξη. Η...

  Ν ωπό χώμα χνάρια μπότας κυνηγού στο τσακισμένο χορτάρι θάμνοι που κρύβουν σκιές κανένα δέντρο να φανερώσει τη σκληρή φύση που θα προτάσσα...

  (Έπειτα βρέθηκε στη φωλιά ψηλά στο δέντρο της αυλής τους κάτω η πόρτα ορθάνοικτη. Κούρνιασε το ζεστό κορμί του ανάμεσα στα γαλαζ...

Θ α μου φορέσουνε μια μέρα το βραχιόλι κι εγώ θα το δεχτώ κι ας ξέρουν πού κινούμαι θα το δεχτώ γιατί φοβήθηκα μην ξαναζήσω επαίτης και η ...

Υ ποφέρεις, μου έλεγε συχνά η μητέρα, υποφέρεις σαν αφήνεις την πόρτα σου κλειστή κτυπούν απέξω δυνατά, κάποτε ξύνουνε, κλωτσάν. Θυμάμαι τ...